DE METHODES VAN DE MACHT

VORIGE PAMFLET

De bedoeling is altijd om een het verhaal op 1 A4-tje te krijgen. Dat is gelukt maar omdat het zo’n groot onderwerp is, is enige toelichting wel vereist. Veel bewuste mensen zullen de toelichting misschien niet nodig hebben, maar ik wil graag dat zoveel mogelijk mensen het kunnen begrijpen of op zijn minst volgen. Vandaar de toelichting.

Infiltratie:

Totale macht verkrijgen begint met infiltratie in alle initiatieven met goede intenties, impact en vertrouwen van de bevolking. Democratie,instituten, kerk, media, wetenschap, onderwijs, bedrijfsleven, alles is gestaag geïnfiltreerd.

Naast infiltratie in bestaande instituties worden er ook instituties opgericht, wat nog steeds infiltratie is omdat die instituties als zodanig inmengen in politieke en maatschappelijke bestuurslagen.

Indoctrinatie:

Via media, onderwijs, instituties worden mensen geïndoctrineerd met een voorgeschreven werkelijkheid. Met behulp van propaganda, framing, double speak, schijn-verontwaardiging en andere methoden en technieken. Van halve waarheden tot ronduit leugens worden er verkocht. Maar belangrijk is altijd dat de machthebber vertrouwd blijft worden door de massa. Dus er moet altijd wel iets van kloppen, of in ieder geval aansluiten bij de belevingswereld van de goedgelovige meerderheid. En die goedgelovige meerderheid moet ook bediend worden, er voordelen van inzien om goedgelovig te blijven. Dat kan materieel zijn in de vorm van belastingvoordeeltjes of economische voordelen, maar zeker ook het bieden van veiligheid.

Afhankelijkheid creëren:

Door zoveel mogelijk belasting te heffen en de inkomsten te verdelen worden veel bedrijven en burgers economisch afhankelijk gemaakt. Ook indirect door verplichtingen op te leggen worden markten gecreëerd en dus bedrijven indirect van de overheid afhankelijk gemaakt.

Daarnaast werpt de overheid zich ook op als hoeder van de samenleving door mensen veiligheid te bieden.

Afleiding:

Belastingdruk, dat in feite slavernij is, zorgt ervoor dat we allemaal hard moeten werken en intussen geen tijd hebben om de waarheid te onderzoeken. De macht van de media bepaalt waar het over gaat en waarover niet.

Wanneer er in parlementen over belangrijke zaken wordt gestemd wordt vaak het nieuws overheersd door een heel ander onderwerp.

Wat ook een vorm van afleiding is, is ‘brood en spelen´. Een uitdrukking die stamt uit de Romeinse tijd en is sarcastisch doch realistisch bedoeld om het volk rustig te houden. Werken als een slaaf en in de vrije tijd kijken en ouwehoeren over voetbal of de formule 1.

Verdeel en heers, stigmatisering en intimidatie:

De grootste angst voor de elite is een verenigde massa. Daarom wordt ook iedereen tegen elkaar opgezet. Van een verdeelde bevolking hoeft niets te worden gevreesd. Andersdenkenden worden in een kwaad daglicht gezet, geframed, gestigmatiseerd, gedemoniseerd, en zelfs gecriminaliseerd.

Met verkiezingen willen partijen zich van elkaar onderscheiden om daardoor een hoger zetel aantal te krijgen. Daarmee worden de verschillen benadrukt waardoor de bevolking ook meer verdeeld wordt in kampen, in plaats van verenigd.

Bij niet naleving van nieuw ingestelde maatregelen wordt iemand meteen keihard aangepakt, wat breed uitgemeten wordt in de media. Dit ter afschrikking en intimidatie voor mensen die navolging zouden overwegen. Zo blijft de zogenaamde macht heersen.

Omkering van feiten:

Andersdenkenden worden beticht van desinformatie en waanideeën. Maar de grootste desinformatie rn waanideeën komen van de elite zelf. Doelbewust. Het zijn narratieven, geconstrueerde verhalen die de mensheid moeten doen geloven dat er problemen zijn en nog ergere komen, waar de mensen zelf schuldig aan zijn. Waar de wereldleiders oplossingen voor hebben bedacht, en ja die kosten wel geld. Maar het moet nu eenmaal, voor je eigen gezondheid, voor je veiligheid en voor het herstel van het klimaat en milieu. En komt daar kritiek op dan worden verdeel en heers methoden toegepast. Naast de stigmatisering e.d. vindt er ook gaslighting plaats. Met gespeelde verontwaardiging worden critici beschuldigd van polarisatie, terwijl het juist de bewindspersoon is die met polariseren begon. Dader en slachtoffer worden omgedraaid, oorzaak en gevolg worden ook omgedraaid. Agressor kruipt in slachtofferrol, met gespeelde verontwaardiging, etcetera.

Het is ook een vorm van verwarring veroorzaken zodat niemand meer weet hoe het precies zit. Daardoor komt er geen besluit om te stoppen op de verkeerd ingeslagen weg, en dus kan het bewind doorgaan met de omstreden plannen.

Problem-reaction-solution:

De problem-reaction-solution methode is een manipulatie techniek om je doelgroep accoord te laten gaan met iets dat ze eigenlijk helemaal niet willen. Sterker nog, met deze methode kun je ervoor zorgen dat ze er zelf om vragen. Hoe werkt het? De overheid creëert een probleem, dat kan van alles zijn. Het kan een aanslag, zijn maar ook een verzonnen theorie, als die maar geloofwaardig is voor de doelgroep en als probleem wordt ervaren. De media besteden er de nodige, politiek correcte aandacht aan. De overheid kijkt hoe de bevolking er op reageert. De overheid hoopt en verwacht dat de bevolking gaat vragen aan de overheid om wat aan het probleem te doen. En dan komt de overheid met de oplossing, te weten een maatregel die ze sowieso al van plan waren om in te voeren. En die heeft altijd met de inperking van vrijheid te maken. Dat is de prijs die de bevolking moet betalen om zich weer veilig of comfortabel te voelen.

Hegeliaanse Dialectiek:

De problem-reaction-solution methode (PRS) is volgens velen synoniem voor de Hegeliaanse Dialectiek. De Duitse filosoof Georg Wilhelm Friedrich Hegel, kwam met zijn concept These-Antithese-Synthese, dat veel gelijkenis vertoont met de PRS methode. Of Hegel het ook zo bedoeld heeft is te bediscussiëren, maar voor de PRS methode maakt het niet uit. Die wordt even goed toegepast.

Onvrije samenleving:

Beetje bij beetje wordt de samenleving steeds onvrijer. Zonder dat je het eigenlijk merkt. Je raakt er aan gewend. Als een kikker in een langzaam opwarmende pan. Omdat het ook niet in één keer kan, die realisatie van een totalitaire samenleving, het uiteindelijke doel van de macht. Totale controle.

De middelen van de macht:

Angst, geld en vertrouwen. Niet angst zelf maar het inboezemen van angst, dat is een middel die ze gebruiken, vooral in combinatie met de PRS methode. Een volk in angst is makkelijker onder controle houden.

Geld is ook een middel. De macht komt aan geld door eindeloos belasting te heffen. Burgers zijn via loonbelasting slaven van de centrale banken, die de baas zijn van overheden via staatsobligaties. Centrale banken zijn van particuliere partijen, de machthebbers. Ze hebben dus eindeloos geld. Daarmee kunnen ze dus overal invloed inkopen, via infiltratie, daar begint het mee.

Die invloed is erop gericht om vertrouwen te blijven genieten van de bevolking. Zodat die ze als hoeder, beschermer kunnen blijven zien. Daarvoor gebruiken ze alle mogelijke indoctrinatie, ook brainwash methoden, zoals propaganda, censuur, framing, gaslighting, doublespeak, neurolinguïstisch programmeren (NLP) en meer. Dat kost veel geld, en dat is geen probleem. Een eenmaal geïnfiltreerd instituut werkt mee aan de doelen van de machtselite, en dat deel van de bevolking is onderdeel van het probleem geworden. De volksvijand is geïnfiltreerd, geïncorporeerd en zelfs geïnternaliseerd in de bevolking zelf.

Kleine groep dissidenten, en Vrije samenleving:

Er is altijd een kleine groep die er niet aan mee wil doen. En dat is geen probleem voor het slagen van een totalitaire samenleving. Tenminste, binnen bepaalde perken. Omdat ze de methoden, zoals hierboven beschreven, kennen en weten toe te passen. De realisatie komt pas in gevaar als deze groep te groot wordt, of te fanatiek. Als te veel mensen, onder de bevolking en onder de uitvoerenden en ordehandhavers, niet meer geloven en willen mee werken met de plannen van de elite, dan gaan die niet door. Het ligt aan de mate van eenheid en zelforganisatie onder de groep dissidenten, of er dan een vrije samenleving komt. Dat is wel een mogelijkheid, maar geen vanzelfsprekendheid.

Sun Tzu:

Schrijver van het boek ‘De kunst van het oorlogvoeren’ dat zo’n 2500 jaar geleden werd geschreven, heeft niet alleen veel invloed gehad op de manieren van oorlog voeren, maar ook in de politiek en bedrijfsleven. Daarbij gaat het niet per se over over oorlog, maar over stategiën. Er is op internet zeer veel te vinden over Sun Tzu.

Enkele cruciale lessen van Sun Tzu:

• De bron van kracht bestaat uit eenheid, niet uit grootte.
• In elke oorlog speelt bedrog een grote rol
• Zelf zoveel mogelijk weten over je vijand
• Zorgen dat de vijand zo min mogelijk over jou weet

Yuri Bezmenov:

Voormalig KGB agent vluchtte naar de USA en gaf in een interview aan hoe een land blijvend kan worden onderdrukt. Dit gebeurt in 4 stappen: demoralisatie, destabilisatie, crisis en normalisatie. Deze video is uit 1985.

De eerste fase is demoralisatie. “Het doel van dit proces is om de perceptie van de realiteit van elke Amerikaan zodanig te veranderen dat, ondanks de overvloed aan informatie, niemand in staat is tot een verstandige conclusie te komen in het belang van de verdediging van zichzelf, hun families, hun gemeenschappen, en hun land.”

Na de fase van demoralisatie: “Je kunt niet van gedachten veranderen, zelfs niet als je ze blootstelt aan authentieke informatie, zelfs als je bewijst dat wit wit is en zwart zwart is, kun je hun basisperceptie en hun gedragslogica niet veranderen. Met andere woorden, [met] deze mensen is het proces van demoralisatie compleet en onomkeerbaar ”, zei hij.

Onzichtbaarheid:

Sun Tzu zei al dat bedrog en misleiding een grote rol spelen bij oorlogsvoering. De demoralisatie fase zoals door Bezmenov neergezet, en ook de fases erna, hebben ook alles met misleiding en bedrog te maken. De grootste machthebbers zijn ook het meest onzichtbaar. Er is altijd een macht achter de zichtbare macht, maar dat zijn altijd middlemen. Die zijn wel zichtbaar, maar worden niet aangezien voor een vijand, maar zelfs als hoeder, zoals in de 4e gradatie van onzichtbaarheid. We zitten dus in de ergste gradatie van onzichtbaarheid. We vertrouwen onze vijand er op, om toe te zien op onze veiligheid. Was het maar een sprookje…

Onthoud 3 dingen:

“Weet dat de keizer helemaal geen kleren aan heeft’. Naar het sprookje van Hans Christian Andersen getiteld ‘De nieuwe kleren van de keizer’. Twee kleermakers hadden de keizer kleren aangemeten die alleen mensen konden zien die heel intelligent waren. En iedereen geloofde dat, want als je het niet zag was je niet intelligent. Tot dat een kind riep, maar de keizer heeft helemaal geen kleren aan! Toen werd het geloof gebroken. De kleren zijn hier de metafoor voor macht. Het is de mystificaite van macht. We zien nu, hoe hoger opgeleid, hoe meer geloof in en ontzag voor de macht. Maar kijk je door de ogen van een onwetend kind, dan is een koning, keizer, of een president ook maar gewoon een mens.

‘Durf de leeuw in de bek te kijken´. Dit is een relatief jong spreekwoord en betekent durf je angsten onder ogen te komen, durf het aan te kijken. Niet wegrennen, niet aanvallen, gewoon blijven staan. Bij echt gevaar is handelen vaak wel geboden. Maar angst is vaak irreëel, en die is dan prima te overwinnen met dit principe.

Het is ook goed om eens te analyseren waar je nou eigenlijk bang voor bent. In deze maatschappij zijn we allemaal getraind om te gehoorzamen want anders krijg je straf, in de vorm van boetes, afwijzing, uitsluiting of opsluiting. Als je keurig met de stroom mee gaat is er niks aan de hand. Maar wanneer je in de aanloop naar een onvrije samenleving onrecht ervaart, en de overheid, of het systeem, met al haar machtsvertoon tegenover je ziet, dan is dat een bron van angst. Misschien is dat wat ze bedoelen met de Nederlandse Leeuw. Die staat symbool voor ons land, met een zwaard in de hand.

Iets of iemand die jouw bedreigt of onderwerpt, die moet je dus in de bek kijken, zonder angst. En als je onverschrokken blijft staan, verliest het zijn macht over jou, juist omdat je blijft staan. De leeuw, of de macht waar die symbool voor staat, is zelf bang. Het is bang om controle te verliezen. Het wil totale controle, om zijn eigen angsten te overwinnen. Zie ook het pamflet pschicratie.

‘Een verenigd volk is veel machtiger´. Dat is de grootste angst van de zogenaamde macht. Dat het volk zich verenigt. Want die zijn met veel meer. Vandaar de verdeel en heers methode. Vandaar het verwarring zaaien. Vandaar het creëren van chaos. Vandaar het inboezemen van angst. Vandaar de problem-reaction-solution methode. Maar dat kan een keer omslaan. Dat gaat een keer omslaan. En dat hangt af van hoever de bevolking het laat komen.